Ik heb al meer dan een jaar niets meer gepost... Een vergetelheid, beetje luiheid ook... en de drukte waarin het dagelijks leven mij meesleurt. Als ik dan even tijd heb voor mezelf, doe ik ook graag helemaal niets.
Sinds de laatste post hebben manlief en ik onze eerste huwelijksverjaardag gevierd. We zitten nu een tweetal jaren in ons huurhuis en denken na over de aankoop van een eigen huis. En moesten er binnenkort kindjes op komst zijn, dan zijn ze natuurlijk steeds welkom.
Ook ben ik van job veranderd. Geen nachtelijke uren meer, maar dus wel 's ochtends en 's avonds spitsuur en voor een nachtmens zoals mezelf, is kwart na zes in de ochtend verd*md vroeg! Nog een geluk dat ik van Leuven en Brussel wegrijd, dat maakt de tocht alvast een stuk aangenamer.
Een constante waar ik nu ook weer mee geconfronteerd word, is mijn hoogsensitiviteit. Er bestaan vele definities rond, maar ik parafraseer het een beetje in eenvoudigere bewoordingen. Kort gezegd: ik kan niet goed filteren. Zet mij bij een grote groep mensen of in een luidruchtige omgeving en ik ben op het einde van de rit doodop. De meeste medemensen filteren een aantal indrukken weg en behouden slechts de belangrijkste. Ik niet, ik zuig alles op, net zoals een grote spons dat zou doen. Een spons op benen en met armen: dat ben ik!
Is er iemand kwaad, dan verandert mijn humeur ook. Bij agressie zal ik eerder angstig worden. Iemand tegenkomen met een dipje kan mij ook in de put helpen. Een blij of geïnspireerd iemand kan mijn hele dag goedmaken, enz. Dat kan ook gelden voor liedjes of films: de mood van het geheel kan mij helemaal en totaal onverwachts onderuit halen.
Op het werk is dat niet altijd eenvoudig. Ik ben ontzettend gevoelig voor bewoordingen en formuleringen. Je kan me de grond inboren of mijn motivatie zo opstuwen dat mijn productiviteit verdubbelt... maar dan moet je wel letten op je woorden.
Veel mensen zeggen mij dan: "Trek het je niet aan. Vergeet het. Negeer het. Zet het van je af". Dat probeer ik, maar het lukt vaak niet. Vaak heb ik de weerslag van de woorden al gevoeld, vooraleer ik ze goed en wel geregistreerd heb. Dan is de wonde geslagen... en dan kan ik alleen maar wachten totdat ik me thuis kan terugtrekken in mijn heiligdom om daar mijn wonden te gaan likken en te verzorgen. Daar kan ik rusten en slapen... Vooraleer ik weer de wijde wereld intrek en overweldigende indrukken te lijf ga.
